Wow, wat een fantastisch avontuur heb ik pas geleden beleefd met God! Ik moet mezelf af en toe gewoon nog even knijpen om zeker te weten dat ik dit niet gedroomd heb. Wat was er gebeurd? Ik was vorige week zaterdag bij een landelijke trainingsdag van Alpha Nederland. Op zichzelf al prachtig, maar het fantastische eraan was, dat ik er totaal onverwacht God op een machtige manier aan het werk heb gezien. En al mag jij er nu ook van meegenieten, ik wil deze dag vooral ook heel graag voor mezelf vastleggen. We kunnen dit soort speciale momenten met God achteraf namelijk zo snel kapot redeneren of bagatelliseren. En dit was gewoon te kostbaar. Wat God wil doen in mensenlevens is gewoon zo bijzonder. Ook wil ik dit niet vergeten voor als de vijand weer eens probeert om mij wijs te maken dat ik totaal ongeschikt ben voor het werk in Gods Koninkrijk. Dan kan ik hem met deze getuigenis om zijn lelijke oren timmeren. Haha!
En begrijp me heel goed. Mijn verhaal is een getuigenis over wat God in ieders leven wil doen én kan doen als wij ons volledig beschikbaar stellen, als we gehoorzamen en bereid zijn om mee te bewegen met wat Hij wil doen. Dit heeft niets met mijn eigen persoontje te maken, maar met wie ik ben in Hem. Dit is geen ode aan mij, maar een lofzang over hoe goed God is, hoe een honger Hij heeft naar een persoonlijke relatie met een ieder van ons en hoe Hij met militaire precisie zijn plannen uitwerkt en laat slagen als wij Hem maar niet tegenwerken door ons eigen zin te doen.
Oké, wat gebeurde er? Laat ik eerst even wat meer context schetsen. Er was door Alpha Nederland een landelijke trainingsdag georganiseerd voor zo’n 500 mensen die op korte termijn een Alpha cursus willen gaan geven. Ik was er daar eentje van. En mocht je mijn vorige blog gemist hebben, Alpha is een heel erg effectief gebleken, laagdrempelige manier voor nieuwsgierige mensen om kennis te maken met het Christelijk geloof en dus ook met wie God is.
Het mooie aan Alpha is dat het een interkerkelijk karakter heeft en zelfs intercultureel, waardoor het Alpha concept echt overal in de wereld toegepast kan worden. Van welke denominatie gelovigen ook zijn (gereformeerd, protestant, katholiek, evangelisch of wat dan ook), iedere kerk kan met de Alpha methode aan de slag. Dat betekent tegelijkertijd ook dat onderwerpen wel heel erg op de vlakte blijven. De basis beperkt zich tot waar de meeste kerkelijke stromingen het onderling over eens zijn en waar de meesten comfortabel mee zijn. Vervolgens is het aan de Alpha-leiders zelf om er kleur en verdieping aan te geven. Dat zal iedere kerk op zijn eigen manier doen en dat is – als de basis van het Evangelie maar overeind blijft – natuurlijk helemaal prima.
Geen fan van labels
Wat ik aan mezelf merk is dat ik altijd een beetje stil val als mensen aan mij vragen bij welke kerk ik hoor. Mensen willen dan namelijk geen adres weten, maar welk labeltje ze op mij moeten plakken. Het enige label wat ik echter wil dragen is ‘kerk van Jezus Christus’. De rest vind ik niet zo interessant. Hoe ver je je namelijk wil uitstrekken naar wat Jezus voor je gedaan heeft, is ieders eigen keuze. Of je de hele erfenis wil bemachtigen of dat je content bent met alleen gered zijn, is ook ieders eigen keuze. Alleen laat dat dan wel ieders eigen keuze zijn.
Waar ik wat meer moeite mee heb, is als kerken belangrijke elementen van de basis van het Evangelie weglaten en zodoende vóór mensen die keuze maken. Mensen kunnen niet vol gas voor Jezus gaan als religie op de rem trapt of omleidingsbordjes instelt. Maar prijs de Heer! Gelukkig heeft God zo Zijn maniertjes om middenin dwalingen en dwars tegen de stroom van religie in, Zijn kinderen te bereiken en bij te sturen. God trekt Zich niets aan van ‘maar zo doen wij dat niet’ of ‘zo zijn wij dat in onze kerk niet gewend’. Lees maar…
Het was aan het einde van de ochtend, net voor de lunch, dat er een bedieningsmoment werd aangekondigd. Als je graag gebed wilde voor bijv. jouw Alpha cursus of voor een persoonlijke kwestie, dan mocht je naar voren komen. De organisatie had een aantal (denk ik) ‘Alpha veteranen’ bereid gevonden om met/voor mensen te bidden en zo geschiedde. Al gauw bleek echter dat de rijen met wachtende mensen vrij lang waren en dat het bidden eigenlijk niet zo opschoot. Toen werd besloten dat iedereen die zich er comfortabel bij voelde en een bepaalde training had gevolgd, ook mee mocht bidden.
Gelukkig goedgekeurd
Door deze laatste vereiste raakte ik even in vertwijfeling. Moet je tegenwoordig een cursus gedaan hebben dan om voor mensen te mogen bidden? Huh? Is het niet vooral belangrijk dat je gelooft in wat de Bijbel zegt over gebed? Al heb ik een groot hart voor mensen, al ben ik onderdeel van het gebedsteam van mijn kerk, toch stond ik me echt even serieus af te vragen of ik wel door de keuring zou komen. Na wat ‘zal ik wel of zal ik niet’ ben ik tenslotte toch maar naar voren gegaan. Ik moest even over een drempel van schroom heen. De jongeman die de wachtrij coördineerde, was gelukkig al lang blij dat er hulp kwam, dus ik was meteen ‘goedgekeurd’. Mooi!
Ik heb eerst mogen bidden voor een jonge vrouw die pas ontdekt had dat ze zwanger was, maar die iedere ochtend wakker werd met gedachten van angst. Heel fijn om met haar te mogen bidden en om haar te mogen bemoedigen en bekrachtigen. En toen stond daar ineens een jong getrouwd stel voor me. De hoofdreden waarom ze naar voren waren gekomen was dat er bij de aankondiging van het gebedsmoment vanaf het podium een woord van kennis was gedeeld. Er zou iemand in de zaal aanwezig zijn met pijn in de linker heup en deze persoon werd uitgenodigd om naar voren te komen.
Het antwoord op mijn vraag ‘waar mag ik jullie mee helpen’ was: “Ik was waarschijnlijk diegene met die pijn in de linker heup waar ze het net over hadden. En mijn vrouw zei toen dat ik naar voren moest gaan.” Jahaaa, zo gaat dat. Al geeft God je een heel specifieke instructie, dan nog hebben we soms gewoon even dat extra duwtje van een ander in onze rug nodig ter aanmoediging. We kunnen soms maar heel moeilijk geloven dat God ons echt ziet met onze pijntjes en moeiten. Ja, anderen ziet Hij natuurlijk wel, maar mij???
Al met al, ietwat in dubio had de man toch geluisterd en stond hij nu samen met zijn vrouw voor me. Hij kwam dus voor ‘pijnbestrijding’ of genezing – ik weet niet zeker waar zijn geloof op dat moment zat – maar mijn aandacht werd vooral gewekt door wat ik zijn vrouw hoorde zeggen: “Zelf wil ik graag meer van de Heilige Geest ervaren.” Ik voelde op dat moment in mijn geest: hier klopt iets niet. Noem het een woord van kennis of geestelijk onderscheidingsvermogen. Wat het ook was, de Heilige Geest bracht een dermate gevoel van onrust in mij teweeg dat ik zeker wist dat er iets niet klopte, terwijl we nog maar een paar woorden met elkaar gewisseld hadden.
Ik besloot toen even helemaal terug naar de basis te gaan en vanaf daar voorzichtig te gaan checken hoeveel stappen van het ‘tot geloof komen’ ze eigenlijk doorlopen hadden. Omdat ik hier twee Alpha leiders voor me had staan, durfde ik er in eerste instantie eigenlijk niet naar te vragen, maar ik had heel sterk het gevoel dat dit stel de Heilige Geest nog helemaal niet ontvangen had. Maar dit kon toch niet waar zijn? We hadden net een hele ochtend gehoord hoe belangrijk het was om je bij Alpha te laten leiden door de Heilige Geest. Er is zelfs een heel weekend aan Hem gewijd. Hoe kan je mensen dan begeleiden in hun kennismaking met de Heilige Geest als je Hem zelf niet persoonlijk kent?
De Heilige Geest is cruciaal
En hoor me wederom goed. Ik spreek hier geen enkel oordeel uit naar deze twee mensen. Ze wisten gewoon niet beter. Wat ik echter niet snap is hoe kerkleiders en religie (of: kerkleiders vanwege religie) de Heilige Geest, die God zelf is, naar de kantlijn kunnen schuiven of zelfs volledig uit het kerkelijk onderwijs kunnen schrappen als zijnde ‘niet zo van belang’. Zonder de Heilige Geest blijft geloof namelijk slechts een theorie en met een theorie ga je mensen niet overtuigen van het feit dat ze Jezus nodig hebben. Een mooie theorie transformeert geen levens.
De Heilige Geest is dus CRUCIAAL! Dit zegt Jezus er zelf over:
“Werkelijk, het is goed voor jullie dat Ik ga, want als Ik niet ga zal de pleitbezorger [de Heilige Geest] niet bij jullie komen, maar als Ik weg ben, zal Ik Hem jullie zenden…
Ik heb jullie nog veel meer te zeggen, maar jullie kunnen het nog niet verdragen. De Geest van de waarheid zal jullie, wanneer Hij komt, de weg wijzen naar de volle waarheid. Hij zal niet namens Zichzelf spreken, maar Hij zal zeggen wat Hij hoort en jullie bekendmaken wat komen gaat. Door jullie bekend te maken wat Hij van Mij heeft, zal Hij Mij eren.”
(Johannes 16:7, 12-14)
Jezus zegt hier eigenlijk tegen Zijn leerlingen: “Je kan beter de Heilige Geest hebben dan Mij hier fysiek in jullie midden. Jullie hebben weliswaar drie jaar lang met je neus bovenop Mij gestaan. Jullie hebben al Mijn onderwijs gehoord. Jullie hebben ontelbare wonderen zien gebeuren. Maar toch kunnen jullie nog lang niet alles begrijpen en verdragen. Jullie missen namelijk een belangrijke Schakel. Maar als Ik straks weg ben en Mijn Geest in jullie uitstort, dán gaan er kwartjes vallen. Dan wordt Mijn Geest namelijk één met jullie geest. Dan ben Ik IN jullie en gaan jullie diepe openbaringen krijgen zodat de volle waarheid jullie duidelijk wordt.”
De Heilige Geest is dus de Geest van Jezus ofwel de Geest van de waarheid die God in ons wil uitstorten. Hij is onze levenslijn met de hemel. Hij is geen accessoire of een luxe, Hij is ESSENTIEEL voor iedere gelovige om een bovennatuurlijk leven te kunnen leven in de volheid en vrijheid die Jezus voor ons gekocht en betaald heeft. Zonder de Heilige Geest blijft God een ver-weg-God en de Bijbel voornamelijk een theorieboek waar je iets van kan vinden, maar die niet echt tot je spreekt.
Maar terug naar die bewuste zaterdagochtend. Op mijn vraag ‘Hebben jullie de Heilige Geest wel ontvangen?’ kreeg ik het antwoord: ‘tsja, dat weten we eigenlijk niet… God is toch altijd bij je?’ Ja, God is altijd bij je, maar dat is Hij bij iedereen, ook bij ongelovigen. Het gaat erom dat God met Zijn Geest IN je woont. Dat is echt een levensgroot verschil. “Daar gaan we dan zo eerst maar eens voor bidden”, zei ik. “En verder, zijn jullie gedoopt in water?” Eigenlijk een beetje vragen naar de bekende weg, maar ook hier was het antwoord ‘nee’. Nu is de waterdoop natuurlijk niet iets waar ik voor kon bidden. Het is iets wat ze moeten willen en moeten doen op een later tijdstip.
Wat ik wel kon doen, is hen kort uitleggen waarom de waterdoop zo belangrijk is, naast dat het ook gewoon een opdracht van Jezus is. Daarbij raadde ik hen aan om het boek ‘de kracht van de waterdoop’ te bestellen. Ik vertelde daarbij: “Luister. Je hoeft mij niet te geloven. Je hoeft Tom de Wal, de schrijver van het boek, niet te geloven. Ga gewoon het boek lezen, hou je Bijbel ernaast en ga gehoorzamen aan wat God je door Zijn Geest (die je zo dadelijk gaat ontvangen) openbaart.”
En toen was daar het moment dat ik voor het eerst met mensen bad voor het ontvangen van (ofwel de vervulling met) de Heilige Geest. Wat een eer, want hallo! Het is geen bijzonder moment ook; het moment dat de Schepper van hemel en aarde, de enige levende God, de krachtigste kracht en machtigste macht van het hele universum vanuit de hemel afdaalt om voor altijd in het hart van deze mensen zijn intrek te nemen. Wow!
En laten deze mensen zich straks ook nog dopen door onderdompeling in water, dan is de deal helemaal rond en is voor iedere demon en macht van de duisternis duidelijk: dit zijn Gods geliefde kinderen. Hier blijf je met je fikken vanaf!
Gewoon gehoorzamen en go with the flow!
Er schoot eerst nog wel even een korte paniek-gedachte door mijn hoofd heen van ‘wat moet ik precies bidden?’ maar ik ben gewoon maar begonnen en bad wat de Heilige Geest mij ingaf te bidden. Go with the flow! Het gaat gelukkig niet zo zeer om het format, maar om de intentie en honger van mensen om te ontvangen. Ik heb dan ook kort een heel simpel gebed gebeden voor de vervulling met de Heilige Geest en heb ze daarna gevraagd mij na te bidden. Het is namelijk goed als mensen zelf vragen om de Heilige Geest. Was het niet Jezus zelf die zei:
“Vraag en er zal gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan. Want ieder die vraagt ontvangt, en wie zoekt vindt, en voor wie klopt zal worden opengedaan. Is er iemand onder jullie die zijn kind, als het om een brood vraagt, een steen zou geven? Of een slang als het om een vis vraagt? Als jullie dus, ook al zijn jullie slecht, je kinderen al goede gaven schenken, hoeveel te meer zal jullie Vader in de hemel dan het goede geven aan wie Hem daarom vragen.”
(Matteüs 7:7-11)
Het is trouwens ook even goed om te weten dat je niet altijd hoeft te bidden voor vervulling met de Heilige Geest. Soms ontvang je Hem namelijk ‘spontaan’. Ik geloof dat we bijvoorbeeld bij onze bekering al zo’n diepe honger en vurig verlangen naar meer van God kunnen hebben, dat dat voor de Heilige Geest al het startsein is om Zijn intrek in iemands hart te nemen.
Ik weet zelf bijvoorbeeld ook niet precies wanneer ik de Heilige Geest ontvangen heb. Ik vermoed op het moment dat ik tot geloof kwam. Ik ervoer toen zó’n krachtige aanraking van God, dat ik (ik was op dat moment bij een conferentie met Joyce Meyer in Ahoy) wel van het bovenste balkon naar beneden had willen springen toen er vanaf het podium een altar call werd gedaan. Al snapte ik op dat moment nog helemaal niet wat me overkwam, ik wist één ding zeker: ik wil nú naar Jezus, al moet ik daarvoor naar beneden springen. Oké, dat laatste heb ik natuurlijk niet letterlijk gedaan, maar mijn hart stond wel daar beneden vooraan bij het podium.
We baden dus samen en in geloof ontving dit stel de Heilige Geest. En wow, wat een verschil was er al direct waar te nemen, vooral bij de man. Hij keek heel verrast en zijn ogen waren gaan stralen. Er leek een hele nieuwe wereld voor hem open gegaan te zijn. Zijn blik zal ik niet snel vergeten. Ik had toen natuurlijk kunnen stoppen – je wilde meer van de Heilige Geest ervaren? Nou, alsjeblieft! -, maar ik ervoer in mijn geest heel duidelijk dat God mij aanmoedigde: “En nu niet stoppen maar doorpakken! Activeer ook tongentaal bij ze.”
Voor wie er niet mee bekend is, tongentaal is de taal van de Heilige Geest. Het bidden in tongentaal, ook wel het bidden in de Geest genaamd, is een samenwerking tussen onze wedergeboren geest en de Heilige Geest. Je stelt als het ware je mond beschikbaar aan God zodat Hij door jou heen kan bidden. Jouw verstand doet niet mee. En het mooie eraan is, dat als jij niet weten wat je moet bidden, de Heilige Geest dat wel weet. En alles wat Hij bidt, is altijd naar Gods wil en in Zijn timing. Gebeden in tongentaal worden daardoor ook altijd verhoord. Al weet jij waarschijnlijk niet wat je gebeden hebt, God weet wat er nodig is.
Naast dat het bidden in tongentaal eigenlijk het perfecte gebed is, bouwt het jezelf en je geestelijk leven ook enorm op. Het bidden in tongentaal zorgt voor een uitwerking van Gods plan in je leven, het geeft rust, het bekrachtigt je, zorgt voor bovennatuurlijke bescherming, de vijand kan deze gebeden niet verhinderen, het vergroot je weerstand, het activeert de vruchten en gaven van de Geest en ga zo nog maar even door. Wil je hier meer over weten, bestel dan ook het boek ‘50 redenen om te spreken in tongentaal’.
Je hebt gemerkt dat ik telkens even een sprongetje opzij doe. Dat doe ik heel bewust, omdat wat dit koppel in hun geloofswandel miste, meer Christenen nog missen. Misschien jij wel. En als dat zo is, dan wil ik niet dat dit alleen het mooie verhaal van twee andere mensen blijft, maar dat dit ook jouw succesverhaal zal worden. Vandaar dus dat ik mijn getuigenis telkens even onderbreek voor wat extra uitleg en hints naar boeken die je verder kunnen helpen.
Het was wel even aftasten voor mij, want hoe zouden ze tegenover tongentaal staan. Gelukkig stonden ze er blanco in en stuitte ik niet op een muur van religieus verzet. Ze waren niet door andere mensen gewaarschuwd, angstig of argwanend gemaakt. Dat scheelde tijd en we konden dus direct to the point komen. Opnieuw heb ik heel simpel, kort en krachtig gebeden voor het ontvangen van tongentaal en we zijn gewoon begonnen. Ik sprak hardop en ik heb ze uitgenodigd om me gewoon na te gaan spreken. “Nee, je hebt geen idee wat je zegt (vaak maar goed ook) en het klinkt voor het menselijk verstand als waanzin, maar gewoon doen. Verstand op nul, mond open en gaan!”
Een prachtig intiem moment
En eigenlijk al direct begonnen ze hun eerste woordjes te brabbelen. Soms met een grinnik tussendoor van ‘wat ben ik ook eigenlijk aan het doen ook?!’ om vervolgens weer heel serieus door te oefenen. En hier zag ik vooral bij de vrouw een grote ommezwaai komen. Ze werd heel erg aangeraakt door God en ze brak. Ze begon te huilen en dat raakte ook haar man weer. Het was een prachtig intiem moment tussen God en hen beiden, wat mij ook nu weer tot tranen roert. Ik ben dankbaar dat ik daar een klein onderdeel van mocht zijn en hen zo van dichtbij mocht zien veranderen.
Ik heb ze toen vertelt: “Jongens, luister, híer gaat het om! Je wil bij Alpha mensen niet een verhaaltje vertellen over de Heilige Geest. Het gaat niet om de theorie. Wat je wil is mensen een persoonlijke ontmoeting, een daadwerkelijke aanraking met God geven. Dit is het echte werk. Dit is God in actie. Dit is geloof in actie. Dit is wat je straks voor wil doen en door wil geven.” En toen scheiden onze wegen zich weer. Het was tijd voor een overheerlijke lunch.
Na de lunch echter, tijdens het middagprogramma, bedacht ik me ineens weer: zijn heup! Dáár kwam hij voor! Heeeeeelemaal vergeten om daar ook voor te bidden. Oké, als we dadelijk afgerond hebben, ga ik kijken of ik hem nog vinden kan. Heer, als U wil dat ik hier nog voor bid, zal U ervoor moeten zorgen dat ik dit stel terug kan vinden! En je voelt hem vast al aankomen, ik zag ze al snel staan, in de verte aan een tafeltje met nog drie mensen. Ik denk dat ze bij dezelfde kerk hoorden en samen naar deze trainingsdag gekomen waren.
Ik begrijp achteraf nog steeds niet waar mijn voortvarendheid vandaan kwam, maar ik stond volle bak in de actiemodus. Schroom kende ik op dat moment niet. Ik stevende op de man af, tikte hem op de schouders en zei: “Volgens mij waren wij net nog iets vergeten. Jij kwam eigenlijk naar voren voor de pijn in je heup.” “Ja”, zei hij, “maar het gaat al wel wat beter hoor.” Nu is ‘beter’ natuurlijk goed, maar ‘over’ is nog beter. Direct kreeg ik eigenlijk weer een heldere ingeving en vroeg ik hem: “Die pijn in je heup, is dat van een recente blessure of heb je daar al veel langer last van?” Het laatste bleek het geval. “Ahhh. Heeft iemand wel eens gecheckt of je benen wel even lang zijn?” vroeg ik, “want een paar millimeter verschil kan behoorlijke pijn in benen, heupen of je rug veroorzaken.” “Nee, maar daar moest ik laatst ook ineens aan denken ja”, zei hij. “Nou, dat is nou ook toevallig”, wilde ik nog bijna zeggen.
“God zal je benen even lang maken”
“Weet je”, zei ik tegen hem. “Het is eigenlijk heel eenvoudig. Als je een beenlengteverschil hebt, dan gaan we daar voor bidden en God zal je benen even lang maken.” Je had hem moeten zien kijken! En ook de anderen aan zijn tafeltje. Ogen als schoteltjes. Ik vertelde hem dat ik best nog wel twijfels kan hebben als ik bid voor genezing. Ik ben ook nog lerende. Ik geloof dat God altijd wil genezen, ik geloof dat God iedereen wil genezen, maar mijn geloof is lang nog niet altijd rotsvast. Als ik een rolstoel zie of iemand heeft een ernstige ziekte, dan is dat best intimiderend. Dan ga ik twijfelen of God dit wel door mij heen kan genezen. En het resultaat: dan durf ik niet meer te bidden of ik bid met twijfel en dan gebeurt er niet veel. Daar kan ik dan van balen, maar het is gewoon een kwestie van meters maken en leren vertrouwen op de kracht van de Heilige Geest. Gewoon doen wat de Bijbel ons leert, vol blijven houden en genezingen zullen volgen. “Maar”, zei ik, “er is één gebed wat sowieso ALTIJD werkt, en dat is gebed voor herstel van beenlengte- en armlengteverschillen. Geen twijfel! Dus, wij gaan bidden voor twee gelijke benen en God gaat je genezen.”
Ik ging even verderop een stoel halen, heb hem erop gezet, even gecheckt of hij geen correctiezooltjes in zijn schoenen had die een scheef beeld zouden kunnen geven (niet het geval), billen helemaal tegen de rugleuning aan, voeten een stukje opgetild en de hakken van zijn schoenen tegen elkaar aan gehouden. Er was inderdaad een klein verschil van zo’n 2-3 millimeter. Ik vroeg vervolgens aan zijn vrouw – die waarschijnlijk helemaal beduusd was – om met haar neus boven zijn voeten te komen hangen zodat ze met haar eigen ogen kon zien, wat God zou gaan doen.
Toen sprak ik uit: “In de naam van Jezus, ik gebied dit been om aan te groeien en net zo lang te worden als het andere been.” En binnen, wat zou het zijn geweest, een seconde of 3 tot 5 waren zijn beide benen weer even lang. “En nu gaan lopen en testen hoe je heupen aanvoelen.” Zijn gezicht, priceless! Hij liep heen en weer en kon geen woord meer uitbrengen. Hij maakte zo’n gebaar van: ‘ik weet even niet wat ik moet zeggen’. God had een wonder gedaan en dat moest hij echt even verwerken. De uitspraak ‘God is goed!’ had ineens een hele nieuwe lading gekregen. God was van zijn hoofd naar zijn hart gezakt. God was van waarschijnlijk hoofdzakelijk theorie ineens praktijk geworden. God was van vaag en ver weg ineens heel reëel en tastbaar geworden. “Is het niet fantastisch!? God is goed! Amen!?” waren mijn laatste woorden voordat ik hem en het groepje achter liet om te verwerken wat ze zojuist meegemaakt hadden. God gaat met hen verder.
Toen ik wegliep om mijn jas te gaan zoeken, overviel me een diep gevoel van dankbaarheid en verwondering over hoe God die dag tot twee keer toe bewogen had in het leven van dit mooie stel. Ze kwamen voor een informatiebijeenkomst en ze gingen totaal onverwacht vervuld met de Heilige Geest, in tongentaal biddend en de man ook nog eens pijnloos en met twee gelijke benen weer naar huis. Hallelujah, prijs God! Die hadden ze niet aan zien komen, kan ik je verzekeren. En ik ook niet! Al was dit de enige reden geweest voor mij om daar te zijn die dag, dan was het de reis en mijn tijd méér dan waard geweest. Al had ik van Groningen naar Maastricht moeten rijden en weer terug…
Dit hoort onze normaal te zijn
En dit is hoe het hoort te zijn. Dit is waar we allemaal naar toe mogen groeien. Geloven in Jezus betekent vertrouwen in Jezus. En vertrouwen betekent ook volgen en doen wat Hij deed. Wat ik deze dag nog heel bijzonder vond, hoort eigenlijk mijn normaal te zijn. “Maak alle volken tot Mijn discipelen”, was de opdracht die Jezus Zijn discipelen gaf. En als Zijn leerlingen anno 2023 horen we nog steeds te doen wat onze broeders en zusters 2000 jaar geleden ook deden. Aan de slag dus! Let’s go!
Wat me tot slot ook nog bijzonder geraakt heeft aan de hele gebeurtenis, is hoe God dit alles met uiterste precisie gepland had. Hij wist precies waar deze mensen in hun geloofswandel stonden en dat ze een verlangen hadden naar meer van Hem. God had hen al voorbereid en deze dag bestemd voor hun volgende stap. Gods ‘startschot’ was het woord van kennis wat Hij doorgaf aan een dame op het podium en dat zette het hele treintje in beweging. De herkenning van de lichamelijke klacht, namelijk pijn in de heup, bewoog de vrouw om haar man ‘mee te sleuren’ naar de wachtrij voor gebed. En dan komen ze ‘toevallig’ uit bij een vrouw die radicaal gelooft in the full package; het volle Evangelie mét alle toetsers en bellen (zeker niet respectloos bedoeld) die door Jezus met Zijn kostbare bloed gekocht en betaald is. En hoor me ook nu weer goed! Dit zeg ik met een heel nederig hart, want wat ik mocht uitdelen, daar was niets maar dan ook NIETS van mijzelf bij. Gods wijsheid, kracht en genezing mochten door mij heen stromen, omdat ik beschikbaar was. Dat was mijn enige bijdrage. Maar in the end was het allemaal van Jezus, door Jezus en dankzij Jezus en alleen Hem komt alle eer toe tot in eeuwigheid. Amen!
Website Alpha Nederland:
https://alphanederland.org/
Meer info over Alpha cursussen:
https://alpha-cursus.nl/
Webshop voor bestellen gratis boeken ‘de kracht van de waterdoop’ en ‘50 redenen om te spreken in tongentaal’:
https://frontrunnersministries.nl/shop/
Zo gaaf dit Mariëlle, zo bemoedigend! Wat een mooi mens ben jij!!