Onderdeel van geestelijk volwassen worden, is het ontwikkelen van een (naasten)liefde die volkomen onzelfzuchtig en zonder persoonlijke agenda, het beste voor anderen nastreeft en doet wat allereerst voor anderen nuttig en tot voordeel is.
Wat u ook doet, doe het van harte, alsof het voor de Heer is en niet voor de mensen, want u weet dat u van de Heer een erfenis als beloning zult ontvangen – uw Meester is Christus.
(Kolossenzen 3:23-24 NBV)
Paulus zegt hier eigenlijk: doe wat je doet ‘als voor de Heer’. Zet je in voor je werkgever alsof je voor Jezus zelf werkt. Maak toiletten schoon alsof het voor Jezus zelf is. Zorg voor je kinderen alsof je het voor Jezus zelf doet. Alles wat je doet doe je excellent en met volle inzet alsof het voor Jezus zelf is. Of mensen ‘dank je wel’ zeggen of niet, hoor niet jouw en mijn inzet te bepalen.
Zie je ook het grote verschil met wereldse liefde, waar ‘ik hou van jou’ betekent: ik hou van jou omdat jij zo lief bent voor mij, omdat je zo hard je best doet voor mij, omdat je samen met mij zo’n mooi plaatje vormt voor de buitenwereld…? Wereldse liefde voelt vaak heel goed, maar is ten diepste zelfgericht.
Echte (goddelijke) liefde daarentegen is onzelfzuchtig en zoekt nooit naar eigen eer. Echt liefde doet goed buiten het zicht van anderen en zonder er zelf iets voor terug te verwachten.
Wees op uw hoede dat u uw liefdegave niet geeft in tegenwoordigheid van de mensen om door hen gezien te worden; anders hebt u geen loon bij uw Vader, Die in de hemelen is. Wanneer u dan een liefdegave geeft, laat het niet voor u uitbazuinen, zoals de huichelaars in de synagogen en op de straten doen, opdat zij door de mensen geëerd zouden worden. Voorwaar, Ik zeg u: Zij hebben hun loon al.’
(Mattheüs 6:1-2 HSV)
En als je iemand op jouw pad treft die onzelfzuchtig aan je geeft alsof het voor de Heer zelf is, be a good sport en accepteer zijn of haar liefdesgave alsjeblieft zonder scores bij te houden. God vindt dat jij het waard bent en dus ga niet ‘in discussie’ door in je achterhoofd te gaan berekenen wat jij terug moet geven/doen om je ‘schuld’ te vereffenen. Als je zo gaat beginnen, hoe denk je dan ooit God te kunnen terugbetalen voor de Zoon die Hij gaf voor jou?
Onbaatzuchtig leren geven is voor velen nog een ding, maar kunnen ontvangen zonder ‘ja maar’ is vaak ook nog een belangrijk leerpunt. En eren mensen ons voor wat we doen, dan geven we die eer direct door aan God. Laten we nederig blijven! God is uiteindelijk de Enige die alle eer en glorie toekomt, tot in eeuwigheid.
Amen!