Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik geloof dat ik het wel kan.

Een aantal weken terug heb ik op een Vrouwenochtend mogen spreken over dit onderwerp en afgelopen weekend werd het opnieuw heel erg concreet. Omdat ik zelf telkens weer heel erg bemoedigd en geïnspireerd raak van getuigenissen van anderen, wil ik dit avontuur met Jezus graag met jou delen.

Het jaar is nog niet op de helft, maar ik kan nu al zeggen dat 2019 een heel bijzonder jaar met God wordt; een jaar van heel veel babystapjes in een sneltreintempo, van loslaten van dingen die ik zelf niet kan veranderen (oké, eigenlijk alles dus) en een jaar van avonturen beleven met Jezus. En – dat – is – toch – zooo – leuk! Mijn Papa is de Beste!

Kom maar door!

Ik heb pastor Joseph Prince wel eens horen waarschuwen voor de gevolgen van ‘groot’ bidden, bidden zonder de handrem erop. De strekking van het verhaal was: “Ben je bewust van wat je bidt en tegen Wie je het hebt, want wat je vraagt, kan zo maar eens waarheid worden. Sta niet gek te kijken dat er overweldigende grote dingen gaan gebeuren. Ben je dan echt bereid de gevolgen te aanvaarden? Ben je dan bereid om je leven, je tijd, je manier van denken en je wil aan God over te geven voor het grotere doel: mensen bij Jezus brengen?” Eh, ja dus!

Ik merk dat ik van een dergelijke ‘waarschuwing’ een beetje (over)moedig wordt. Zo van: “Oké, nou, dan ga ik juist bidden voor grote dingen en laat maar zien dan! Kom maar op, ik doe mee! Het kan mij (voorlopig nog) niet gek genoeg. Heer, U weet wat goed voor mij is en waar ik gelukkig van word. Leert U mij maar wat ik moet leren. ‘Sloop’ er maar uit wat overbodige ballast is. Helpt U mij ongezonde patronen, gedrag, emoties en wonden uit het verleden genezen? Sluit deuren naar dingen die niet goed voor mij zijn en open deuren naar al het fantastische wat U voor mij in petto heeft. Heer, laat het Uw wil zijn en niet de mijne. Ik geef me aan U over. Laat mij tot bloei komen zoals alleen U dat kan doen!” Kort samengevat: God heeft van mij carte blanche gekregen.

What’s next Papa?

Ik heb zo’n honger naar meer van Jezus in mijn leven dat ik telkens weer met grote verwachting uitkijk naar ‘what’s next?’ Als er erg veel tumult in mijn leven is, vertel ik mijn Papa wel voorzichtig: “Het moet niet teveel pijn doen hoor Papa!” Maar ja, God is Liefde en Hij zal me nooit iets (te verwerken) geven wat ik niet aankan én Hij is er altijd bij. Hij kent mij beter dan ik mezelf ken. Hij houdt meer van mij dan ik (op een gezonde manier) ooit van mezelf zou kunnen houden. It is dus safe to say dat ik in goede handen ben.

Nu hadden we dit weekend een primeur in onze kerk Jong en Vrij. Pastor Joshua McCauley, onze senior pastor zou spreken in onze locatie in Amersfoort – in het Engels – en deze preek zou tegelijkertijd, via een livestream, getoond worden in de andere 5 locaties in Nederland. Echt super gaaf; dat is nog eens eenheid! De onmogelijkheid bij een livestream is echter ondertiteling en dus zou er simultaan vertaald moeten gaan worden. Lang verhaal kort: er was op zaterdag nog geen vertaler gevonden en toen kreeg ik rond 13.00 uur een appje van mijn pastor: “Ha Mariella, zie jij het misschien als een leuke uitdaging om morgen te vertalen?” Slik…

Ik weet niet hoor, maar ik doe het wel!

Nou heb je mij niet zo snel sprakeloos, maar dit was wel zo’n ‘muisstil’ moment. Er schoot van alles door me heen. “Hier heb ik al wel eens over nagedacht, maar ja hallo, dat betekent niet dat ik het kan. Voor vertalen heb je aparte studies. Straks gaat het mis. Wat als ik het verpruts en de draad helemaal kwijt ben? Dan heb ik het gedaan. Als pastor Joshua gas geeft, dan kan ik hem nooit bijhouden. Kan ik wel luisteren, vertalen en praten tegelijk? Ik wil wel, maar ik durf dit eigenlijk niet. Veel te spannend!” Herkenbaar?

Nu moet ik er voor de duidelijkheid wel bij zeggen: mijn Engels is prima. Ik ben achteraf gezien zo dankbaar dat ik 10 jaar Engelse les heb gehad. Daar pluk ik de laatste jaren echt de vruchten van. De uitdaging zat hem voor mij dus niet in het verstaan van het Engels, maar in de tijdsdruk, de benodigde focus en het geluid. Er zou geen tijd zijn om rustig na te denken over de vertaling, want pastor Joshua kan behoorlijk tempo maken qua spreken. Zou ik hem bij kunnen houden met vertalen? Daarnaast zouden pastor Joshua en ik tegelijkertijd aan het woord zijn en hoor ik zijn stem, mijn stem en mijn gedachten dwars door elkaar. Kan ik dat geluid van elkaar scheiden? Kan ik mijn focus in 3 stukken verdelen en al die stemmen aandacht geven?

Ik gaf via WhatsApp aan het een heel spannend voorstel te vinden en dat ik hier eerst eens ‘eventjes met de Heer over zou gaan babbelen’. “Heer, ik heb nú een urgente vraag en ik heb daar ook – een soort van – nú een antwoord op nodig”. Ik had na het ontvangen WhatsAppje ‘toevallig’ een uurtje over voor een mooie wandeling. Het was heerlijk weer, mooie natuur om me heen, dus hup: op avontuur!

Kletsen met mijn Vader

En hoe ziet dat babbelen met God er dan uit kan je je afvragen? Als je een close band hebt met je vader of moeder, dan is het zoals je met één van hen een stuk zou gaan wandelen om rustig te kunnen kletsen en te delen wat je op je hart hebt. Ik ben God gaan vertellen welke vraag er op mij af gekomen was, wat ik er bij voelde, wat ik dacht en vervolgens gevraagd: “Wat wilt U dat ik doe?”

Nu versta ik God niet als via een luide stem. Maar áls Hij diep van binnen spreekt voel ik heel duidelijk dat het niet mijn eigen gedachten of gevoel zijn. Dat kunnen hele zinnen zijn of een intens gevoel van blijdschap of onrust. Er speelde zich nu in ieder geval een kort maar krachtig gesprek af van binnen. “Heer, als U vertrouwen in mij heeft, dan wil ik vertrouwen hebben in Uw vertrouwen in mij. Uit mezelf kan ik dit niet. Dus als U mij dit wilt laten doen, dan moet U het wel zélf door mij heen gaan doen! U ben Degene die pastor Joshua morgen zijn preek in het Engels influistert. Als U dat dan tegelijkertijd bij mij in het Nederlands doet, dan komt het goed.”

Dit verzoek kwam duidelijk van God

Waarom het voor mij al heel snel duidelijk was dat de vraag om te vertalen inderdaad van God kwam, is dat mijn pastor met de vraag kwam. Bij ieder ander die het me gevraagd zou hebben, zou de angst het waarschijnlijk gewonnen hebben. Dan had ik ‘nee’ gezegd. Hij heeft echter als herder de verantwoordelijkheid en de zorg voor een hele groep kostbare mensen. Wat ik vertaal is wat mensen horen en wat ze als boodschap van pastor Joshua en als waarheid meenemen hun week in. Als de pastor mij dus vraagt te vertalen, dan heeft hij dit zeker al gecheckt bij de Heer. Dan is hij overtuigd dat ik dit kan. Dan is het alleen nog de vraag of ikzelf mee wil in dit avontuur?

De doorslag gaf uiteindelijk de vraag die in mij op kwam: “Stel dat het plan straks wordt afgeblazen, omdat ze een andere ervaren vertaler gevonden hebben. Ben je dan opgelucht of teleurgesteld?” Daar hoefde ik niet over na te denken: absoluut teleurgesteld! Teleurgesteld dat ik een kans zou hebben laten liggen.

Kansen om te groeien liggen per definitie buiten je comfortzone

Alle kansen op groei en vooruitgang die God op iemands pad legt, zitten verborgen in de dingen die net buiten bereik lijken, in het onbekende, buiten je comfortzone. Kansen vragen om het zetten van een stap in geloof. Door ondanks ‘het voelt spannend’ die dingen wél te doen (áls ik voel dat ze van God zijn natuurlijk, want ik ga geen domme dingen doen) leer ik steeds meer vertrouwen op mijn Papa, ontdek ik hoe gaaf het is om samen met Hem mijn leven te leven én leer ik angsten loslaten die niet bij mij horen. Doordat ik zo sterk voelde dat ik teleurgesteld zou zijn als het plan afgeblazen zou worden, wist ik dat dit een kans was die God aan mij gaf. En no way dat ik die laat lopen, al pies ik in mijn broek… Ik doe het!

Ondanks dat God deze kans recht voor mijn neus legde, blijft het altijd mijn eigen vrije keuze om er wel of niet in mee te gaan. Ik ben een kind van God, geen robot. Als ik ‘nee’ had gezegd en de kans had laten lopen, dan was er zeker een nieuwe kans gekomen en nog één en nog één. God zal nooit boos op mij worden of teleurgesteld door mijn twijfels of angsten; Hij kent me en Hij weet wat voor vlees Hij in de kuip heeft. Hij zal me altijd willen verleiden om een volgende stap te zetten. Maar ik wil zelf ook alles uit dit leven halen, uit mijn leven met Jezus en iedere gemiste kans is er voor mij één teveel. Niet uit veroordeling naar mezelf toe, maar vanwege mijn honger naar Hem.

En even voor jouw beeld, wat werd er nu precies van mij verwacht? Ik zou een headset op krijgen met een microfoontje. Tijdens het kijken van de preek zou ik direct de Nederlandse vertaling in moeten spreken zodat mensen via een hoofdtelefoon direct de juiste vertaling zouden horen bij het beeld dat getoond zou worden. Er zouden geen pauzes ingelast worden voor de vertaling, dus gewoon hupsakee achter elkaar doorknallen.

Zelf oefenen baart géén kunst

En als je nu denkt: “Mariëlla heeft na de ‘ja’ direct preken uit de kast getrokken en is als een gek gaan oefenen”, dan moet ik je toch echt teleurstellen. Ik heb een kleine poging gedaan, maar dat mislukte zo grandioos dat ik daar heel snel mee gestopt ben. Zónder Jezus is het zelf bikkelen en veel oefenen om ergens beter in te worden. En dan nog blijft je succes afhankelijk van vele factoren waar je geen vat op hebt. Zonder Jezus is het een minimale vereiste dat je ergens een studie of opleiding voor gevolgd hebt. Zonder Jezus zal je met diploma’s, referenties of bluf mensen moeten overtuigen om je ergens een kans voor te geven.

Halleluja! Prijs de Heer dat ik mijn kansen niet zelf hoef te bevechten of forceren. Ze komen uit de hemel ‘aanwaaien’. Toen ik zo jammerlijk faalde in mijn korte oefenmoment, stond ik weer direct met 2 voetjes op de grond. “Ik kan dit zelf echt niet: ik ben totaal ONGESCHIKT!” Het kon alleen God zijn die mij de noodzakelijke rust, scherpe focus en de juiste woorden zou geven om deze taak succesvol te volbrengen. Met hard oefenen kan ik er namelijk niet voor zorgen dat God Zijn werk beter doet. God wil dolgraag dat ik Hem mee help, maar dan alleen in de modus: “Maak jij jezelf beschikbaar zodat Ik – zonder weerstand – dóór jou heen kan werken.”

God laat Zijn grootsheid zien aan iedereen die met Hem ‘meewandelt’

Een belangrijke les die God mij en ook jou wil leren, is dat we uit onszelf niet zo bijster veel kunnen – althans niet succesvol -, maar dat mét God ALLES mogelijk is. God heeft ons niet gemaakt om op eigen houtje over deze planeet te banjeren en te ‘scoren’. Hij heeft ons gemaakt vanuit het verlangen om één met ons te zijn; wij in de relaxmodus en de Heer hard aan het werk (door ons heen). Dáár ligt onze kracht. Goeie deal toch!? En ere wie ere toekomt. Gods Geest gaat niet helpen met vertalen tijdens een oefensessie zodat ik meer geloof in mijn eigen kunnen krijg. Gods Geest komt juist vol in actie als het om het ‘echie’ gaat en ik daardoor meer geloof in ‘wij samen’ krijg. In die ‘ons-momenten’ krijg ik Zijn GROOTSHEID te zien.

Zo rustig als ik toegeleefd heb naar de Vrouwenochtend, zo bibberend werd ik wakker op zondagochtend. “Wat nou als ….. Kan nog wegrennen? ….. Echt Heer, als U straks niet in actie komt, man man, dat ga ik toch een partij af!” Gedachten geblokkeerd, diep ademhalen en blijven herhalen: “U gaat dit doen Papa! Het hangt niet van mij af.” Geloofde ik dat echt op dat moment? Neuj niet echt, maar ik sprak het wel uit. Ondanks alle spanning op dat moment is het bijzonder om te vermelden dat God mij hier al wel liet voelen hoe euforisch ik me later die dag zou voelen als alles achter de rug zou zijn. “Oké Mariëlla, je voelt je nu zo, maar Ik heb deze vreugde voor je. Kom op, Ik (God) kan het!” Heel bijzonder en lief ook, deze extra bemoediging van Papa!

Euforie

En dat euforische gevoel was echt precies wat ik zou voelen later die zondag. Met hartkloppingen ging ik die zondagochtend van start en ik kan niet anders zeggen dan dat dit een hele bijzondere ervaring was. Een heeeeeeele bijzondere! Ik heb GENOTEN sámen met Hem die mij alle kracht geeft. De scherpe focus, het kunnen filteren van het geluid (het Engels, mijn stem, mijn gedachten en de ruis uit mijn omgeving), dat was echt bovennatuurlijk! Ik kwam in een soort ‘tunnel’ terecht waardoor ik soms van te voren al wist wat pastor Joshua zou gaan zeggen. Wat een avontuur! Wat heeft Mijn Papa mij ver boven mijn eigen kunnen uit laten stijgen.

Het heeft echt even geduurd voordat ik weer ‘landde’ en ik ben nog steeds aan het nagenieten. Iedereen heeft een keigave en inspirerende preek gehoord zondag, maar ik had op dat moment toch echt even mijn eigen avontuur met Papa. En die preek… die luister ik nog wel een keer terug als ‘luisteraar’ als de preek beschikbaar komt via de Jong en Vrij app.

Een hele gave extra bemoediging voor jou om ook stappen in geloof te gaan zetten, is deze blog van pastor Joseph Prince van New Creation Church in Singapore. “De wereld zegt: “Tenzij ik het kan zien of voelen, geloof ik het niet.” Maar God zegt: “Als je het gelooft, dan zal je het voelen en zien.”” (Voor de Nederlandse vertaling selecteer je met je muis de optie ‘pagina vertalen’).

Het is niet uit te leggen, het is niet te snappen, maar het werkt. God werkt!