Je hebt in de vorige Eye opener al het één en ander kunnen lezen over het geloven in Jezus. Geloven begint bij het horen van het goede nieuws van het Evangelie; het nieuws dat Jezus naar de wereld kwam om ons te redden. Wat we horen, komt binnen via onze oren en wordt daarna verwerkt door onze hersenen. Het is echter niet de bedoeling dat het daar als ballast blijft hangen. Wat hebben we tenslotte aan enkel een Godsbewustzijn? We kopen er helemaal niets voor.
Nee, het goede nieuws moet zo’n 30 centimeter zakken naar ons hart. Ons hart is namelijk de plek waar Jezus Zijn liefdespijlen op richt. Hij probeert daar zo’n verlangen aan te wakkeren, dat we niet anders meer willen dan de deur van ons hart wagenwijd open zetten om Hem toe te laten. ‘Ja’ zeggen tegen Jezus en daarmee redding ontvangen, is dus nooit een weloverwogen, verstandelijke keuze, maar alleen een hartskeuze. Je hart gilt ‘jaaaa!!!’ en je hoofd snapt er waarschijnlijk nog helemaal niks van.
Hoe groot ons verlangen naar Jezus ook kan zijn, het komt niet in de buurt van Gods verlangen naar ons. In de verre verte niet. God heeft jou en mij bedacht en gemaakt om Zijn kinderen te worden en om samen met Hem tot in de eeuwigheid een hemels leven te leven; een in alle opzichten rijk leven vol vreugde, vrede, voorspoed, harmonie, gezondheid en ga zo nog maar even door. Als God aan jou denkt, is dát Zijn verlangen.
Want God had de wereld zo lief dat Hij Zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. God heeft Zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om een oordeel over haar te vellen, maar om de wereld door Hem te redden. Over wie in Hem gelooft, wordt geen oordeel uitgesproken, maar wie niet in Hem gelooft is al veroordeeld, omdat Hij niet wilde geloven in de naam van Gods enige Zoon.
(Johannes 3:16-18)
Zelfs na de zondeval, nadat mensen (wij!) besloten om de duivel te gehoorzamen in plaats van God en hierdoor onze relatie met God eindigde, bekoelde Zijn verlangen naar ons niet. Sterker nog, Gods reddingsplan ging direct in werking. God haat dan wel de zonde ín mensen, Hij houdt ván mensen. God wist dat het kwaad ons – door onze eigen verkeerde keuzes – in een wurggreep had en dat we daardoor geen kant meer op konden. Hij wist dat we zonder Zijn ingrijpen tot in de eeuwigheid reddeloos verloren zouden zijn en dus kwam Hij Zelf in actie.
God liet zo’n 2000 jaar geleden Zijn eigen Zoon Jezus als mens geboren worden op een wereld, die van oorsprong een paradijs was, maar nu vervallen was tot een put van verderf. De tegenstelling kon dus niet groter zijn. De Allerheiligste en enige levende God wandelde in een mensenlichaam te midden van zondaars zoals jij en ik. Hoe bijzonder! Wij waren het gezien onze handel en wandel ABSOLUUT NIET WAARD om ook maar in Zijn buurt te mogen komen… en God zocht ons op. Onvoorstelbaar!
Jezus bleek zelfs in het geheel niet vies van zondaars. Hij was weliswaar snoeihard en genadeloos richting trotse en hoogmoedige mensen, die zichzelf beter achtten dat het ‘plebs’. Maar naar mensen die wisten dat ze Hem niet waard waren (die erkenden dat ze een zondaar waren), bleef Hij vol liefde, genade en compassie. Hij was op geen enkele manier onder de indruk van hun zonden. Echter, Hij keek er ook niet van weg. Hij adresseerde, corrigeerde en vergaf ze. Jezus vertelde daarbij aan iedereen die het wilde horen, dat Hij dé sleutel was om terug te komen in relatie met God de Vader.
Jezus zei: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand kan bij de Vader komen, dan door Mij.” (Johannes 4:16)
Jezus is hier heel duidelijk. Hij en Hij alleen, is dé Weg, dé Waarheid en hét Leven. Wij zullen langs Jezus moeten om bij God te kunnen komen. Geen Jezus betekent géén hemelse Vader. Dan sta je er tot in de eeuwigheid alleen voor. Geen Jezus betekent ook géén leven in de hemel, maar in eeuwige duisternis. Sommigen omschrijven het ‘leven’ op aarde al als een hel, maar dat is vast en zeker nog niks vergeleken bij de real deal, die de apostel Matteüs omschrijft als een vurige oven waar gejammer en tandengeknars zal zijn. De prijs voor Jezus afwijzen, is dus heel, heel hoog.
Sterker nog, na onze lichamelijk dood komen we allemaal voor God te staan en zullen we verantwoording af moeten leggen voor alles wat we in ons leven gedaan hebben. Hoe lang of kort jouw lijst met zonden ook is, hoe lang of kort geleden jij ook gezondigd hebt, we lazen in Johannes 3:18: “…wie niet in Hem [Jezus] gelooft, is al veroordeeld, omdat Hij niet wilde geloven in de naam van Gods enige Zoon.” Je kan dus met mooie praatjes, excuses en smoesjes aankomen bij God, je kan geloven dat je jezelf kan redden, maar dat is volstrekt kansloos. Je bént namelijk al veroordeeld. Je hébt het al verknald. Je bent nog niet eens aan het einde van je leven en je doodsvonnis is al getekend. Dat is behoorlijk slecht nieuws, niet?
Maar er is gelukkig ook heel goed nieuws. Jouw straf moet weliswaar gedragen worden, maar niet persé door jou. Als jij een onschuldig Iemand (een volmaakt offer) kan vinden, die bereid is om in jouw plaats jouw doodstraf te ondergaan, dan ga jij vrijuit. En laat je nou niet ver hoeven te zoeken. Die Iemand staat je hele leven al recht voor je neus! Je hoeft alleen maar wakker te worden, je ogen te openen en in Zijn armen te kruipen. Rennen mag ook!
Jezus heeft jouw straf 2000 jaar geleden namelijk al ondergaan. Vrijwillig. Uit liefde. Hij was volkomen onschuldig, maar stierf na urenlange marteling een gru-we-lij-ke dood aan het kruis. Zijn beroemde laatste woorden voor Zijn dood waren: “Het is volbracht!” Die woorden zijn jouw GARANTIE dat je volledige vrijspraak ontvangt zodra je ingaat op Zijn uitnodiging: “Accepteer Mij, erken Mij en laat Mij toe in je hart.” Vanaf het moment dat jij deze uitnodiging accepteert, heb jij Gods absolute garantie dat als jij ooit voor Hem komt te staan, er NIETS meer is wat jou zal kunnen aanklagen. Jezus Zijn kostbare bloed heeft AL jouw zonden weggewassen. Jouw schuld is WEG!
Ik denk wel eens: “Hoe ontzettend makkelijk heeft God het voor ons gemaakt om aan de duisternis te ontsnappen!” Echter door ongeloof, eigenwijsheid en trots kan het voor mensen een hele struggle zijn om te gaan WILLEN en DURVEN erkennen dat ze een zondaar zijn. Zo hebben we bijvoorbeeld vaak de neiging om ons eigen gedrag goed te praten. Zelfrechtvaardiging heet dat. Je verlaagt gewoon Gods torenhoge morele standaard tot het niveau dat jij nog net goed uit de bus komt en voilá! En wat dacht je van jezelf vergelijken met anderen? We kunnen altijd wel iemand vinden die het in zijn of haar leven nóg erger verknald heeft dan ons. Voordat we Jezus uitgestoken hand dus aan kunnen pakken, hebben we eerst een serieuze reality check nodig.
Tot geloof komen, is een optelsommetje van de volgende dingen:
- horen en ontdekken wat het Evangelie is en wie Jezus is
- toegeven dat je een zondaar bent die straf verdient (en geen smoesjes meer!)
- inzien dat je een redder nodig hebt, omdat je jezelf niet redden kan
- erkennen dat Jezus die Redder is en
- een beroep doen op Zijn genade; je stelt je vertrouwen in Hem alleen.
Hoe nu praktisch? Om vergeving te krijgen voor je zonden, om gered te worden van de dood en om eeuwig leven te ontvangen in de hemel heel dicht bij God, is het belangrijk dat jij allereerst vanuit jouw eigen hart, uit eigen beweging en dus zonder enige dwang of manipulatie van buiten, naar God gaat. Wat je bijvoorbeeld zou kunnen bidden is het volgende. En let op: doe het vooral in je eigen woorden. Laat jouw hart spreken.
“Vader God. Ik schaam me enorm voor wat ik allemaal fout gedaan heb in mijn leven. Ik heb er spijt van. Ik erken dat ik schuldig ben. Ik ben U dus niet waard en Uw offer niet waard, maar wát ben ik dankbaar voor de escape die U mij desondanks aanbiedt; de uitweg uit de dood, uit schuld, uit schaamte, uit zonden en uit een eeuwigheid in de hel. Jezus, U stierf voor mijn zonden zodat ik vrij kan leven in relatie met U. Uw kostbare bloed heeft al mijn schuld uitgewist. Ik wil mijn oude leven de rug toekeren. Ik ben klaar met leven voor mezelf. Ik wil voor U leven. Ik wil met U leven. Ik pak Uw offer daarom met twee handen aan en ik laat U nooit meer los”.
Als uw mond belijdt dat Jezus de Heer is en uw hart gelooft dat God Hem uit de dood heeft opgewekt, zult u worden gered… Want de schrift [de Bijbel] zegt: ‘Wie in Hem gelooft, komt niet bedrogen uit.’
(Romeinen 10:9)
Misschien ken je deze tekst wel. Hij komt uit een brief die de apostel Paulus schreef aan de gemeenschap van gelovigen in Rome. En let op! Dit waren mensen die al gered waren, die zich al bekeerd hadden en die al gedoopt waren. Dit waren dus géén ongelovigen! Je kan deze Bijbeltekst daarom NIET één op één gebruiken als een soort toverformule om zelf gered te worden of om anderen te redden. Zo wordt het echter wel vaak gesuggereerd en geloofd. En daar schuilt een groot gevaar in.
Het bovenstaande gebed (ook wel het zondaarsgebed genoemd) heeft namelijk geen enkel effect als mensen zichzelf alleen maar in veiligheid willen brengen, ofwel de hel willen ontwijken. Als je tegen mensen zegt: “Wil jij eeuwig leven? Ja? Je wilt niet naar de hel toch? Nee, natuurlijk niet. Dan moet je me nu even nazeggen”, dan neem je Jezus niet heel erg serieus. Hij kent namelijk ieders diepste gedachten, zielenroerselen en donkerste geheimen. Onze mond kan brabbelen wat ie wil, God kijkt alleen naar ons hart. Hem hou je echt niet voor de gek. Dus laten we ook onszelf en de mensen om ons heen niet voor de gek houden!
Als je Christen bent, zal je het grote verlangen wel kennen om alle mensen om je heen, die Jezus nog niet kennen, ook te redden. Je moet er niet aan denken om straks de eeuwigheid in te gaan zonder hen. Maarrr… we moeten het noodzakelijke proces dat aan redding van die ander voorafgaat, niet over willen slaan. En dan heb ik het over het proces van schuld gaan erkennen, van ontdekken wie Jezus voor hen wil zijn en gaan verlangen naar een relatie met Hem. Het kan ons verlangen wel zijn om hen direct aan hun haren over de finishlijn te sleuren, zo van “Zo check, weer één gered. Yes! Op naar de volgende!” Maar dat heet de bocht afsnijden en géén redding.
We moeten ons realiseren dat tot geloof komen een proces is. Dat kan heel snel gaan, maar ook maanden of jaren duren. We moeten ons ook realiseren dat Jezus redt en niet wij. Mensen zijn niet onze, maar Gods verantwoordelijkheid. We moeten dan ook niet in ons enthousiasme op Gods stoel gaan zitten en de regie overnemen. Dan slaan we de plank mis. Als wij ongelovigen het Evangelie niet goed uitleggen, snappen mensen niet waar ze ‘ja’ tegen zeggen. Dan begeren ze misschien wel ontsnapping maar geen redding, en ‘iets’ in plaats van Jezus. Als wij zo’n geforceerd ‘zondaarsgebed’ dus gebruiken als een quick fix, laten we mensen geloven dat ze gered zijn, terwijl ze dat misschien helemaal niet zijn. Hoe verschrikkelijk is dat!? En dit alles heeft niets met de onbetrouwbaarheid van God te maken, maar enkel met menselijk dwalen.
Wie Hem wel ontvingen en in Zijn naam geloven, heeft Hij het voorrecht gegeven om kinderen van God te worden.
(Johannes 1:12)
Op het moment dat je ‘ja’ zegt tegen Jezus, ben je gered voor de eeuwigheid. Jouw geest die eerst dood was, is nu springlevend geworden. Jouw relatie met God was verbroken, maar is nu volledig hersteld. En je mag jezelf nu – in plaats van een zondaar – kind van God noemen. God is nu jouw Papa en de hemel is jouw thuis.
Een tweetal dwalingen
Nu gaat er in kerkelijk Nederland (en vast en zeker ook wereldwijd) een leugen de rondte die dit tegen spreekt. Heb jij ooit mensen horen zeggen: “Ik heb Jezus helemaal niet nodig. Meneer pastoor heeft mij namelijk verteld dat God van alle mensen houdt en dat wij allemaal Zijn kinderen zijn. Ik ga sowieso naar de hemel. De rest zie ik later wel.” Toen ik dit voor het eerst hoorde, was ik enigszins verbaasd. Misschien hadden mensen ‘meneer pastoor’ niet goed begrepen. Dat kon.
Mijn verbazing sloeg echter om in verbijstering toen ik een video voorbij zag komen, waarin het ‘opperhoofd’ van meneer pastoor, de paus notabene precies hetzelfde verklaarde: “Alle mensen zijn een kind van God.” Heel pijnlijk, omdat miljoenen mensen zijn woorden klakkeloos voor waarheid aannemen, zonder te checken of dit wel in lijn is met wat de Bijbel zegt. Met zijn uitspraak suggereert de paus dat er geen redding nodig is, dat er geen reden is om te evangeliseren en mensen over Jezus te vertellen. Natuurlijk is dat wat mensen graag willen horen, maar AU! Hij liever dan ik…
Ja, het klopt dat God van alle mensen houdt. Ja, Hij heeft ons gemaakt en bedoeld om Zijn kinderen te WORDEN. Toen wij het als mensheid verknalden en we ons potentiële kindschap verloren, sprong Jezus voor ons in de bres om opnieuw de weg vrij te maken om alsnog een kind van God te kunnen WORDEN. Maarrrrr… je BENT pas een kind van God als je oprecht in Jezus gelooft en het offer accepteert wat Jezus voor je bracht. Een kind van God WORDEN is een groot voorrecht, geen appeltje-eitje. Voor jouw redding heeft God een torenhoge prijs betaald, waar we onze schouders niet voor op moeten halen. Als we verklaren dat mensen vanaf hun geboorte al standaard een kind van God zijn, dan zeggen we eigenlijk dat Jezus voor niets gestorven zijn. Geloven we werkelijk dat God tot zulke denkfouten in staat is? Of snappen wij het dan gewoon niet?
Het gevaar van de wet
Als laatste is er nog een belangrijk ‘iets’ wat mensen flink in de weg kan staan om hun redding te ontvangen. En dat is de wet; de wet van Mozes ofwel de tien geboden. God gaf deze wet aan de Joden (en niet aan ons!) nadat zij zelf tegen God hadden gezegd: “Zeg maar wat we moeten DOEN en we zullen het doen.” Dagelijks gratis voedsel uit de hemel ontvangen en water uit een rots, gaf hen blijkbaar te weinig voldoening. Ze wilden het liever zelf verdienen. Ze wilden meer ‘avontuur’ en dat kregen ze!
God presenteerde hen een onhoudbare wet. Hij gaf hen een reeks leefregels waar ze zich onmogelijk aan zouden kunnen houden. God verwachtte dat ook niet. Wat Hij juist wilde, was dat ze aan het einde van hun eigen kunnen zouden komen. Hij wilde hen op het punt brengen waar ze niet anders meer zouden kunnen dan toegeven: “God, ik kan dit helemaal niet. Help!!!”
Ik heb u er immers op gewezen dat een mens wordt vrijgesproken door te geloven, en niet door de wet na te leven.
(Romeinen 3:28)
Iedereen heeft gezondigd en ontbeert de nabijheid van God; en iedereen wordt uit genade, die niets kost, door God als rechtvaardige aangenomen omdat Hij ons door Christus Jezus heeft verlost.
(Romeinen 3:23-24)
Nu kan je denken: “Ja, maar we zijn toch geen Joden. Waar heb je het over?” Dat klopt. Maar op de één of andere manier zijn in de loop der tijd ook niet-Joden gaan geloven dat ‘goed je best doen’ dé gepaste weg naar God is. As we speak zijn er in Nederland nog vele traditionele kerken waar iedere week opnieuw de wet wordt voorgelezen.
Dat dat een serieus probleem is, legt Paulus ons uit in 2 Korintiërs 3:12-16. Lees deze verzen zelf maar eens door. Er staat dat er een sluier over het Oude Verbond komt, iedere keer dat de wet wordt voorgelezen. Als jij dus keer op keer de wet voorgelezen krijgt, kan je door die sluier Gods genade niet (meer) zien. Je bent als het ware verblind voor de volle omvang van het reddingswerk dat Jezus volbracht. Je kan niet zien dat Hij Zich aan de wet hield in onze plaats én dat Hij de straf droeg in onze plaats. Je bent er misschien van overtuigd dat je heel hard je best moet doen om vergeving van zonden en eeuwig leven in de hemel te verdienen, maar genade is juist onverdiende gunst. Je kán het niet verdienen. Onmogelijk!
Mensen die proberen de wet te houden, stellen zichzelf voortdurend teleur. Ik heb bewondering voor hun discipline. Ze willen het oprecht zo graag goed doen voor God en telkens weer gaan ze de mist in. Mensen worden hierdoor bang voor God, voor Zijn toorn, voor straf. En of ze überhaupt ooit in de hemel zullen komen, blijft hun hele leven een groot vraagteken. Naast dat mensen door hun zondenbewustzijn niet naar Jezus durven gaan en dus ook niet gered kúnnen worden, is de kans ook groot dat mensen op den duur ontmoedigd raken. Het zal niet voor het eerst zijn dat mensen hierdoor uiteindelijk God, de kerk en het geloof helemaal de rug toekeren. “Ik kan het toch nooit goed doen”. In en in triest!
Mijn advies is daarom: volg geen mensen, maar volg Jezus. Laat je niet teveel vertellen wat er in de Bijbel staat, maar ga zelf lezen wat God jou wil zeggen. En laat je nooit nooit nooit bij Jezus wegjagen, maar kom precies zoals je bent; mét al je fouten, schuld, schaamte, rafels, scherpe randjes en levensbagage. Niets, maar dan ook niets wat jij ooit gedaan hebt, is voor Jezus een reden om jou de rug toe te keren. Niets! Als jij in alle oprechtheid naar Hem toegaat, is jouw redding een ZEKERHEID. Jezus wijst jou NOOIT af!
Ik wil deze blog hier afsluiten, maar we zijn er nog (lang) niet. Hier houdt het niet op. We are just getting started. Wat we nu namelijk besproken hebben, is alleen nog maar de redding van je geest. Je hebt echter ook nog een ziel en een lichaam en die zijn op dit punt beiden nog verre van gered. Je leven ziet er daarom waarschijnlijk nog precies hetzelfde uit als voordat je tot geloof kwam. God zou echter geen liefdevolle Vader zijn, als Hij daar ook geen oplossing voor had.
Tot de volgende Eye opener!