“Leun op de Heer en vertrouw op Hem met heel je hart en steun niet op eigen kennis en inzicht. Ken, herken en erken de Heer bij alles wat je doet, dan baant Hij voor jou de weg”. (Spreuken 3:5-6)
Op de Heer vertrouwen is tegen Jezus zeggen: “Ik ben afhankelijk van U en vandaag vertrouw ik op en rust ik in Uw genade en liefde voor mij”.
Hoe mooi en groot Gods liefde, wijsheid en beloftes ook zijn, zo’n tekst brengt bij mij naast dankbaarheid en vreugde toch vaak ook nog een negatieve bijwerking met zich mee; een vervelend, jennend, venijnig en misselijkmakend stemmetje wat nog altijd air-time probeert te krijgen. “God wil aanbeden worden, getsie! Hij vindt zichzelf wel heel geweldig. Hij is groot en ik is klein, dat is niet eerlijk! Lekker arrogant. Bah bah! Hoor je dat? Je mag jezelf niet eens meer zijn. Serieus? Hij wil alle macht overnemen. Heb je het door? Je bent toch niet gek? Dat wil je toch niet zeker!?”
Gelukkig ben ik, door Gods genade voor mij en Zijn wijsheid in mij (dank U Jezus!!!) steeds beter in staat om licht en duisternis van elkaar te onderscheiden en herken ik in dat stemmetje nu direct de duivel en zijn onmetelijke haat voor God, voor het leven en ja, dus ook voor mij. Hij probeert mijn gedachten, mijn gevoel en mijn wil te beïnvloeden met zijn gif. Hij probeert mij te laten geloven dat zijn stem mijn eigen gedachten zijn. Zodra ik dat geloof en ik mezelf identificeer met die rat, loop ik in zijn val en heeft hij macht over mijn doen en laten.
Ik moet er eigenlijk ook wel een beetje om grinniken. De duivel is verslagen, hopeloos en kansloos bij mij en zijn pogingen zijn vooral heel erg sneu, zielig en te kinderachtig voor woorden. Hij is als een kleine kleuter die hangend aan zijn bretels ongecontroleerd en wild om zich heen bokst, terwijl God zijn bretels tussen Zijn duim en wijsvinger vast heeft. De duivel is waar hij is, omdat God hem nóg tolereert op deze aarde. Hij is geen enkele match voor mijn hemelse Papa.
Gods wijsheid heeft voor mij een sluier van de wereld af gehaald, waardoor ik nu dingen zie die ik voorheen, in mijn oude leven zonder Jezus gewoon niet zag. Ik was blind voor de Waarheid. Ik zag nooit een sluier, maar een vertekend beeld van de wereld wat mijn werkelijkheid was. Ik hield rekening met en vertrouwde op dingen die een illusie waren met alle teleurstelling van dien. Wat ben ik dankbaar dat ik kan zien!